Katarzyna Klich – urodzona w 1976 w Gdyni. Studiowała na dwóch kierunkach – grafice i malarstwie – na ASP w Poznaniu, w latach 1996–2003. Obecnie pracuje w UAP na stanowisku adiunkta w XI Pracowni Rysunku prowadzonej przez profesora Bogdana Wojtasiaka. W 2012 roku uzyskała stopień doktora w dziedzinie sztuki piękne na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. W 2012 roku Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznał jej odznakę honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Zajmuje się nie tylko działalnością artystyczną, ale także organizacyjną i kuratorską.
Zajmuję się przede wszystkim malarstwem i rysunkiem, tworzeniem obiektów przestrzennych. Jednakże pojęcie „malarstwo” traktuję jako punkt wyjścia do strukturalnego aranżowania przestrzeni. Do budowania swoich obrazów, obiektów używam drewna, węgla, popiołu i ziemi. Jednym z ważniejszych dla mnie problemów jest ciągły proces egzystencjalnego rozpadu, zniszczenia, przemiany zachodzącej w naturze.
Moje żywe formy są częścią natury, istnieją w niej w sposób rzeczywisty. Są tak nietrwałe jak gubiony naskórek. Odnoszą się do przemienności i przemijania świata. W cyklu natury istnieje granica, za którą wszystko się rozpada, jednocześnie tworząc nową formę. Moment przeobrażania się żywej i martwej tkanki jest „zawiesiną”.
Czy da się uchwycić moment przeobrażania obrazu? Sama granica jest zjawiskiem zmiennym, w nieustannym ruchu; by ją utrzymać, trzeba doświadczyć z dwóch stron, a więc nieustannie przekraczać. W swoich pracach nawiązuję do sentencji Jerzego Ludwińskiego, mówiącej, że obraz jest zdarzeniem w czasie i przestrzeni. Jego ostateczna forma tylko krótkim momentem w całym procesie i chwilę już po swoim powstaniu nie jest tym samym.
Katarzyna Klich
Bogdan Wojtasiak – urodził się w 1952 w Drawsku Pomorskim. W latach 1972–1977 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, w pracowniach prof. M. Szmańdy, prof. S. Teisseyra, prof. Z. Bednarowicza i prof. J. Fliegera. W 1977 uzyskał dyplom w zakresie malarstwa u prof. St. Teisseyra. Od 1977 związany z poznańską PWSSP, potem ASP i wreszcie UAP; prowadzi działalność dydaktyczną w zakresie malarstwa i rysunku. Od 1984 jako adiunkt prowadził III Pracownię Rysunku dla I roku, wszystkich kierunków, a od 1991 prowadzi XI Pracownię Rysunku na Wydziale Malarstwa i Rysunku UAP dla studentów wszystkich lat i kierunków do dnia dzisiejszego; od 1996 do 1999 prodziekan wydziału Malarstwa, Grafiki, Rzeźby na ASP w Poznaniu; od 1999 do 2002 dziekan tegoż wydziału; od 2000 jako profesor tej uczelni. Swoje prace prezentował na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju, m.in. w: Bydgoszczy, Łodzi, Wrocławiu, Radomiu, Skokach k. Poznania, Kołobrzegu, Mosinie, Toruniu, Szczecinie, Warszawie i Poznaniu, i za granicą, m.in. w: Izraelu, Danii, na Słowacji, w Niemczech, Francji, Austrii, Zambii, Afryce Południowej. Bliskie jest mu zdanie wypowiedziane przez Picassa: „Malarz robi obrazy, ponieważ musi wyzwolić swe uczucia i swoją wizję”.
Malarstwo dla mnie stanowi instrument poznawania i doświadczania rzeczywistości. I to zarówno rzeczywistości codziennej, otaczającej mnie, jak i rzeczywistości możliwej, powołanej przez wyobraźnię. W mojej twórczości dotykam wszystkiego, co istnieje w wymiarze przestrzeni, w której się obracam, niekiedy nie koncentrując uwagi na „przeżywaniu”. Jest to dla mnie „dotykanie”, zwracanie uwagi na elementy świata, w którym żyję: fragment pejzażu, wnętrze, kartka koloru, liść, deska, prosta czynność, zdarzenie bądź fakt, sny, nostalgia i wszystko to, na co zwrócę uwagę w sposób szczególny i wszystko to, co jest w mojej wyobraźni.
Czas, który osadza się w pamięci, przestrzeń, dla której nie sposób arbitralnie wyznaczyć granic, ślad obecności – „białe tematy”, motyw przewodni wielu obrazów i rysunków. Biel jest polem zapomnienia i polem ekspresji. Jest naszą świadomością gotową na przyjęcie bodźców, ekranem dla wyobraźni. Ciszą zagrożoną „hałasem”.
Bogdan Wojtasiak
16.11.2017, godz. 19.00, Galeria Wspólna, ul. Batorego 1/3 – wernisaż (ekspozycja czynna do 8.12.2017)
Napisz komentarz
Komentarze